Bitwa pod Ossowem

Bitwa pod Ossowem rozegrała się 14 sierpnia 1920r. Odbyła się ona w ramach bitwy 1. armii, której zadaniem było odeprzeć natarcia nieprzyjaciela na przedmoście do dnia 16 sierpnia tzn. do czasu kiedy wojska pod dowództwem Marszałka Piłsudskiego wyruszą znad Wieprza.

Stan wojska bolszewickiego:

• 235 pułk strzelców liczył 330żołnierzy i 23 karabiny maszynowe
• 236 pułk- 313 żołnierzy i 21 karabinów maszynowych
• 237 pułk- 398 żołnierzy i 19 karabinów maszynowych
• dwie baterie artylerii złożone z 8 dział 3-calowych.

Stan wojska polskiego w Ossowie:

• 2 batalion 33pp z por. Włodzimierzem Michałowskim
• 33pp z płk Jerzym Sawickim
• dwie kompanie 221 pp przybyłe na uzupełnienie do 33 pp
• 236 pp złożony z ochotników z Warszawy (uczniowie i studenci) wcielony do do 36 pp jako II batalion (biwakował na łące między Ossowem a rzeczką). Batalion liczył 9 oficerów i 480 szeregowych, którymi dowodził por. Stanisław Matarewicz.
• Obronę wspierała artyleria i dwa pociągi pancerne "Mściciel" i "Paderewski", kursujące na torach pod Wołominem.

Odcinek Okuniew i Leśniakowizna:

Do obsadzenia umocnień całego odcinka Okuniew dowódca dywizji przeznaczył 21 pułk piechoty dowodzony przez mjr Przyjałkowskiego. Jakość wcześniej wykonanych prac inżynieryj-nych oceniona zastała bardzo krytycznie – wykonanie fatalne, pełno „martwych pól”. W rejonie Leśniakowizny pozycja była nieco lepsza niż pod Okuniewem, ale bardzo słabe przeszkody drutowe.

D-ca 21 pułku piechoty postanowił północną część odcinka, łącznie z Leśniakowizną, do wzgórza 116, obsadzić siłami 3 batalionu, wzmocnionego kompanią ciężkich karabinów maszynowych. Od wzgórza 116 do Okuniewa siłami 1 batalionu. Oba bataliony wystawiły na pierwszą linię obrony po dwie i pół kompanii piechoty oraz po kompanii ciężkich karabinów maszynowych.