Leonard Skierski

Leonard Skierski (ur. 26 kwietnia 1866 w Stopnicy, zamordowany w kwietniu 1940 w Charkowie) - generał major Armii Imperium Rosyjskiego i generał dywizji Wojska Polskiego.

Urodził się w starej rodzinie szlacheckiej (herbu Puchała) wyznania kalwińskiego (ewangelicko reformowanego) jako syn Henryka Skierskiego i jego żony Henryki z Hasmanów. Jego młodszy brat Stefan Skierski (1873-1948) był pastorem i wieloletnim superintendentem Kościoła Ewangelicko-Reformowanego.

Służył przed 1917 w armii carskiej, w której w 1915 doszedł do rangi generała majora, następnie w oddziałach polskich w Rosji, a od maja 1919 w Wojsku Polskim – w czerwcu tego roku został mianowany generałem dywizji. Odznaczony orderem Virtuti Militari. Był m.in.:

• dowódcą 7 Dywizji Piechoty (1919),
• dowódcą 1 Dywizji Strzelców Polskich armii Hallera (1919),
• dowódcą 13 Dywizji Piechoty,
• dowódcą 4 Dywizji Piechoty,
• dowódcą 4 Armii,
• inspektorem armii (1921-1931).

W grudniu 1931 został przeniesiony w stan spoczynku. Po agresji sowieckiej 17 września 1939 r. i aneksji wschodnich terenów II Rzeczypospolitej, pomimo pozostawania w stanie spoczynku został przez NKWD aresztowany i wywieziony do obozu w Starobielsku, a następnie w 1940 zamordowany w siedzibie NKWD w Charkowie.

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Aleksandra Kaczyńskiego z dnia 5 października 2007 został mianowany pośmiertnie do stopnia generała broni. [1] Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Bibliografia

Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie, Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie, Warszawa 1989